Visakha Bucha is een van de belangrijkste boeddhistische feestdagen, gewijd aan de drie belangrijkste perioden in het leven van Boeddha: zijn geboorte, verlichting en dood. De exacte datum van de viering wordt jaarlijks bepaald en valt samen met 1, 15 of 31 dagen van de vierde of zesde maanmaand. In boeddhistische landen worden extra weekenden ingevoerd en worden overal kleurrijke feestelijke evenementen gehouden.
Visakha Bucha is een internationale feestdag die op staatsniveau wordt gevierd in boeddhistische landen: Sri Lanka, Bangladesh, India, Nepal, Singapore, Vietnam, Thailand, Cambodja, Laos, Maleisië, Birma, Indonesië en de Filippijnen. Ook wordt de feestdag gevierd door boeddhisten uit China, Japan, Korea en vele andere landen van de wereld.
Visakha Bucha is in de eerste plaats een religieuze feestdag en op deze dag gaan alle boeddhistische gelovigen naar tempels om de wijsheid, zuiverheid en mededogen van de Boeddha te aanbidden. In grote steden wordt de stoet geleid door leden van de koninklijke families.
Vanaf 's morgens vroeg zijn de gelovigen bezig met het bereiden van voedsel en zoetigheden voor de monniken. Daarna gaan ze, gekleed in sneeuwwitte gewaden, naar de tempel, waar tot de avond de monniken preken lezen ter ere van de Boeddha, zijn verzen 25 eeuwen geleden uitgesproken, feestelijke rituelen en meditaties houden.
'S Avonds bereikt de feestelijke ceremonie zijn hoogtepunt en begint het meest kleurrijke deel van de viering - de kaarsenceremonie. Elk van de deelnemers houdt in hun handen een brandende kaars - een symbool van Boeddha, drie wierookstokjes en verse bloemen - ze symboliseren zijn leringen en volgelingen.
Deze drie symbolen moeten gelovigen er ook aan herinneren dat, net zoals mooie bloemen snel zullen vervagen en kaarsen en stokken in sintels zullen veranderen, het leven onderhevig is aan vernietiging en verwelking.
Tijdens de kaarsenceremonie lopen gelovigen drie keer rond de tempel en de hoofdkapel.
Op deze dag geven boeddhisten alcohol en andere verleidingen op en wijden ze de dag aan gebeden, liefdadigheid, het behagen van monniken en het uitvoeren van rituelen. Bovendien zijn tijdens de vakantie alle acties die het leven en de gezondheid van de dierenwereld bedreigen, verboden.
Een van de symbolische rituelen die op deze feestdag worden gehouden, is de "bevrijdingsdaad": duizenden vogels, dieren en insecten worden vrijgelaten in het wild.
Volgens de legende ontmoette Boeddha kort voor zijn dood zijn trouwe assistent, die op een steen zat te huilen. Hij kalmeerde hem en onthulde hem het geheim van de leer: men kan Boeddha niet alleen aanbidden door bloemen, wierook en licht aan te bieden, maar men moet oprecht zijn wetten volgen. Sindsdien vieren boeddhisten deze feestdag elk jaar, waarbij ze alle wetten van het boeddhisme in acht nemen, geschenken aanbieden aan tempels en religieuze rituelen uitvoeren.
In 1999 werd de feestdag door UNESCO erkend als Werelderfgoeddag.
