De brandende struik in de Pentateuch is de naam die wordt gegeven aan een niet-brandende doornstruik. Volgens de legende verscheen God in hem aan Mozes die schapen aan het weiden was in de woestijn en riep om het volk Israël uit Egypte te leiden.
In het christendom is de brandende braamstruik een van de oudtestamentische prototypen van de moeder van God. Het symboliseert de maagdelijke geboorte van Christus uit de Heilige Geest. In het klooster van St. Catherine, gesticht aan de voet van de berg Sinaï, bevindt zich een struik, die volgens de legende wordt beschouwd als de brandende struik. In de IV eeuw werd de kapel van de brandende struik gebouwd op het grondgebied van het klooster, waarvan het altaar zich boven de wortels van een herdenkingsstruik bevindt, en niet boven de relieken van heiligen, zoals gewoonlijk wordt aanvaard volgens orthodoxe canons.
In de orthodoxe iconenschilderkunst verwijst de brandende braamstruik naar de ikoon van de Moeder van God, geschreven op basis van de oudtestamentische prototypen van de menswording van God in Christus. De Moeder van God en het Kind houdt symbolische attributen in haar handen die de oudtestamentische profetieën aanduiden: de berg uit de profetie van Daniël, de ladder van Jacob, “op aarde gevestigd en te paard naar de hemel”, de poort van Ezechiël, enz. Het beeld wordt omlijst door een achtpuntige ster die bestaat uit groene en rode vierhoeken (groene struik en vlamkleur). Rond de ster worden vier oudtestamentische percelen weerspiegeld: Mozes voor de struik, de droom van Jacob, de poort van Ezechiël, de boom van Isaï. In de stralen van de ster zijn engelen en aartsengelen die de bediening van hemelse krachten illustreren tot de wonderbaarlijke geboorte van God uit de Maagd. Ze verpersoonlijken de elementen die in de apocriefe boeken worden beschreven. De verering van het icoon van de brandende struik volgens de Juliaanse kalender vindt plaats op 4 september.
De Moeder van God verzamelde de hele wereld rond de Baby, alle aardse en hemelse krachten: dit beeld weerspiegelt de wijsheid van het universum dat door God is geschapen. The Burning Bush is in staat om chaos te verslaan, de middelpuntvliedende krachten van verval en dood te overwinnen. Zo verschijnt, in de buurt van de Bush, ook het beeld van Sophia, die de wijsheid van het goddelijke plan en de wil van de Schepper draagt.
In de pittoreske bossen van Balashikha bij Moskou werd in 1937 een tempel gebouwd van het icoon van de Moeder Gods "Burning Bush". Gebouwd van eeuwenoude ceder, op een plek omringd door bosmeren, het is een van de beste lokale attracties. Zijn geschiedenis is nauw verbonden met het All-Russian Research Institute of Fire Protection. VNIIPO ontwikkelt de nieuwste brandbestrijdingsmiddelen. De tempel zelf werd gebouwd op initiatief van het instituut en symboliseert de aantrekkingskracht van het gezicht van het Russische volk van het atheïsme tot het licht.
Het bijbelse thema van de brandende struik wordt weerspiegeld in het werk van Maximilian Voloshin, een Russische dichter, kunstenaar en criticus. Op 28 mei 1919 creëerde hij het gedicht "The Burning Bush", waarin hij het Russische volk prijst om hun rebelse karakter en het vergelijkt met de legendarische doornstruik die aan Mozes werd geopenbaard. Voloshin wil het idee overbrengen dat de ziel van het Russische volk niet verbrand kan worden, en dat Rusland zelf de heiligheid, spirituele kracht en kracht van Gods beeld draagt.
Het is merkwaardig om het "materiaal" van de vuurvaste struik op te merken. Sleedoorn is een honingachtige plant die bijen voorziet van stuifmeel en nectar. Stuifmeel verwerkt door bijenenzymen wordt beschouwd als een zender van milieu-informatie in planten. Maar van dezelfde doornen werd een doornenkroon gemaakt, die volgens het evangelie op het hoofd van Jezus Christus werd gelegd tijdens de kruisiging.
