De traditionele Russische kerstman kan gemakkelijk worden onderscheiden van de Amerikaanse kerstman. Onze grootvader draagt alleen een lange bontjas die past bij zijn status als de belangrijkste wintertovenaar, de stevigste baard en heeft altijd een staf. Dit laatste is niet alleen een detail van het kostuum, maar een belangrijk onderdeel van het beeld.
Als nieuwjaarspersonage werd de kerstman uiteindelijk pas in de jaren dertig gevormd, toen de Sovjetautoriteiten besloten om hun favoriete feestdag terug te geven aan de mensen, waarbij religieuze momenten volledig werden uitgesloten. Hiervoor moesten de kunstenaars hard werken, de mythologische wortels van sprookjes bestuderen en hun eigen versie van de wintervlier presenteren.
Onze voorouders vergoddelijkten de krachten van kou en duisternis, triomfantelijk op het hoogtepunt van de winter, en presenteerden ze als een machtige geest die in staat is het water met ijs te binden en de bossen met sneeuw te bedekken. Dus voornamelijk ijspatronen, het zilveren licht van de maan en het diepe blauw van de nachtelijke hemel werden de symbolen.
Later werd Morozko een streng, maar eerlijk personage in sprookjes, die werd gepresenteerd als een bebaarde oude man in blauw-witte outfits. Op basis van deze gegevens schonken Sovjetkunstenaars Father Frost een rijk geborduurde lange bontjas, een hoed die lijkt op de hoofdtooi van een tsaar en een prachtige ijs-, kristallen of zilveren staf.
Het personeel zelf kan eenvoudig worden gedraaid of versierd met een ornament met afbeeldingen van sterren en de maan, en het wordt bekroond met een maan, dat wil zeggen het teken van de maand. Meestal wordt in sprookjes het personeel gebruikt om alle levende wezens te bevriezen. Met zijn hulp kleedt Frost bomen in sneeuwjassen, bedekt reservoirs met ijs. Onzorgvuldige transformatie van een persoon of dier naar een staf verandert ze onmiddellijk in ijs.
Het personeel heeft echter ook een diepere betekenis. Door de grond te passeren en met sneeuw te besprenkelen, geeft Frost de grond eigenlijk water voor de toekomstige oogst. Niet voor niets is de staf gekroond met de maan - een van de symbolen van groei en wedergeboorte.
