Lita (Engelse Litha) is een oud Europees midzomerfeest. Het wordt gevierd op de zomerzonnewende (20-21 juni), wanneer de zon haar hoogtepunt bereikt. In verschillende Europese talen kan deze dag verschillende namen hebben: Lita, Ligo, Midsummer, Midsummer, Midsummer's Day, Kupala.
Historisch gezien wordt deze feestdag geassocieerd met de Keltische traditie. Onder de Keltische volkeren van het oude Groot-Brittannië was Lita een van de acht grote feestdagen van het wiel van het jaar, die de veranderende seizoenen van de natuur symboliseren onder invloed van de beweging van de zon rond de aarde.
In de heidense traditie worden veel overtuigingen geassocieerd met de midzomerdag. Er wordt aangenomen dat dit een speciale nacht van het jaar is waarin buitenaardse krachten het krachtigst zijn en zich in het gewone leven kunnen manifesteren. Het ritueel van de feestdag geeft duidelijk de cultus van de zon aan die ermee verbonden is. Het is geen toeval dat de belangrijkste plaats in de viering wordt ingenomen door verschillende vormen van rituele vuren: vreugdevuren, fakkels, kaarsen, wielen van vuur.
Bijzonder belang werd gehecht aan het vouwen van feestelijke vreugdevuren. Brandhout of kreupelhout werd van tevoren verzameld en in sommige landen konden hiervoor alleen bepaalde soorten bomen worden gebruikt. Met name in Frankrijk en Valencia werden voor ivan-branden, naast gewoon brandhout, traditioneel bramentakken toegevoegd. Vuur voor het vuur werd ook op een speciale, "schone" manier verkregen, met wrijving of een vergrootglas.
In de moderne neopaganistische traditie worden de symbolen van de midzomerdag beschouwd: vuur, de zon, maretak, eikenbladeren, vreugdevuren en elfenfeeën. Natuurlijke bloemen, geurmengsels, schelpen, zomerfruit, maar ook liefdesamuletten en symbolen worden veel gebruikt om feestelijke altaren te versieren. Meestal versieren degenen die Lita vieren hun huis met groene takken, kransen en slingers van verse bloemen. De benodigde planten voor deze vakantie zijn sint-janskruid, venkel, berk, witte lelies, hazenkool.
Gedurende vele eeuwen verzamelden ze op de feestdag van Lita traditioneel geurige en geneeskrachtige kruiden, dansten ze in cirkels en organiseerden ze rituele ceremonies. 's Avonds, als het donker werd, werden er fakkeloptochten georganiseerd en werden feestelijke vreugdevuren aangestoken. De nacht van de zomerzonnewende werd beschouwd als de meest geschikte tijd voor waarzeggerij, waarzeggerij en communicatie met geesten.
Een belangrijk ritueel was het springen over een feestelijk vreugdevuur, waaraan bijzondere magische krachten werden toegeschreven. Volgens de ideeën van oude mensen hielpen dergelijke sprongen niet alleen om de deelnemers te reinigen, maar konden ze ook een heel jaar bescherming en welvaart voor het gezin bieden.
