Een brandende kaars is altijd beschouwd als een symbool van vernieuwing. Mensen geloofden dat alle problemen en ontberingen in de vlam brandden. Licht daarentegen personifieerde nieuw leven, wedergeboorte. Kaarsen waren ooit alleen beschikbaar voor rijke mensen, ze werden bewaard voor speciale gelegenheden. Op Kerst en Oud en Nieuw werden altijd kaarsen aangestoken. Deze traditie - huizen verlichten met levend vuur - is tot op de dag van vandaag bewaard gebleven.
Kaarsen die bedoeld waren voor feestdagen zoals nieuwjaar of kerst werden in het verleden met de hand gemaakt en beschilderd. De ambachtslieden stoppen al hun vaardigheden, hun ziel en liefde in het maken van kaarsen. Dergelijke items zijn altijd erg duur en erg waardevol geweest.
Een legende zegt dat eerdere kaarsen bij het raam werden geplaatst, zodat ze van ver zichtbaar waren voor alle reizigers die hun ster volgen.
Een van de westerse tradities wordt geassocieerd met het aansteken van kaarsen voor het nieuwe jaar. Aan de vooravond van de vakantie ging de jongste gast (of het jongste lid van het gezin), samen met de oudste, door het hele huis en stak in elke kamer veel gekleurde kaarsen aan.
In de oudheid, op oudejaarsavond, was het nodig om alle oude lichten (kaarsen, fakkels, haarden) te doven en nieuwe aan te steken. Tegelijkertijd werd een dergelijk ritueel van aansteken wat nodig was uitsluitend uitgevoerd vanuit een schone (verse) vlam, zodat het komende jaar alles zou bijdragen aan de wedergeboorte.
Talloze legendes zeggen dat mensen op een feestelijke nacht naar de sterren keken en geloofden dat ze dankzij het magische licht in een nieuwe wondere wereld zouden kunnen leven, ze mooier, wijzer en sterker zouden kunnen worden. Dat is de reden waarom er een ster op de top van de boom was bevestigd, die werd geassocieerd met een hemelse komeet, met de boodschapper van de hemel, die voor altijd mensen en sterren met elkaar verbond. En om de eenheid van de hemellichamen en de mens te bewaren, werden er op de feestboom heel wat flikkerende kaarsen aangestoken die de klok rond brandden. Ze waren een soort symbolen van de vereniging van aards en hemels licht.
