Huwelijksceremonies van de Tataren hebben zich altijd onderscheiden door hun schoonheid en variëteit. Natuurlijk houden in onze tijd niet alle Tataren zich aan de gebruiken van hun voorouders. Toch proberen veel mensen, vooral plattelandsbewoners, ervoor te zorgen dat hun huwelijk volgens dezelfde regels verloopt als die van vele generaties van hun voorouders.
Huwelijksvoorbereidingen
De Tataar, die het meisje leuk vond, stuurde een koppelaar naar haar ouders (die de naam "yauchy" hadden), vergezeld van een van de oudere familieleden om de belangen en bedoelingen van de man te vertegenwoordigen. In geval van toestemming van de ouders, de vragen over de datum van het huwelijk, het aantal gasten, de bruidsschat die de bruid zal ontvangen en het bedrag van de kalym die de bruidegom moet betalen aan de toekomstige schoonvader en moeder -schoonouders werden meteen besproken. Dit was erg belangrijk.
Vanaf dat moment droeg de bruid de onofficiële, maar eretitel van "yarashylgan kyz" - "getrouwd meisje".
Nadat de familie van de Tataarse bruidegom kalym had verzameld en geschenken en sieraden had gekocht voor de bruid en haar familieleden, en de familie van de bruid klaar was met het voorbereiden van de bruidsschat, werd een huwelijksritueel uitgevoerd. De toekomstige echtgenoot voor hem zou in het huis van zijn ouders moeten zijn, en de bruid met een gezelschap van goede vrienden - in de zogenaamde "kiyau ey" ("het huis van de bruidegom"). Zo'n kamer kan bijvoorbeeld het huis van de nabestaanden zijn.
Hoe was de bruiloft: tradities en geschiedenis
Op de afgesproken tijd verzamelden alle deelnemers aan het huwelijksfeest zich in het huis van de ouders van de bruid, waar tafels met gerechten uit de nationale keuken al waren gedekt. Mullah voerde een huwelijksceremonie uit volgens islamitische canons. Het huwelijksnachtbed is opgemaakt in Kiyau, hé. Het moest de ritus van haar wijding uitvoeren - "uryn kotlau". Hiervoor raakten gasten van de kant van de bruid, inclusief mannen, het bed aan of gingen erop zitten.
Elke deelnemer aan deze ceremonie moest wat geld achterlaten op een speciaal gerecht.
De bruidegom moest, om bij de bruid te komen die hem in Kiyau hey opwachtte, een aantal vragen beantwoorden en tests doorstaan om zijn intelligentie, bescheidenheid en reactiesnelheid te tonen. Hij betaalde ook het losgeld ("kiyau akchasy").
De volgende ochtend ging het jonge stel naar het badhuis. Toen werd het ritueel "arch seyu" - "de rug strelen" uitgevoerd. Een jonge vrouw in een kamer waar alleen vrouwen samenkwamen, knielde in de hoek, tegenover de muur en zong een droevig lied, rouwend om haar vroegere zorgeloze leven. De vrouwen kwamen op hun beurt naar haar toe, streelden haar over de rug, troostten haar en gaven advies over hoe ze zich in het huwelijk moesten gedragen.
Een week na de bruiloft zou de man naar zijn ouders terugkeren. De vrouw verbleef in het huis van haar ouders, maar haar man kwam elke avond bij haar. Dit ging door totdat de man klaar was met de bouw van het huis of de ouders van de vrouw het volledige bedrag aan kalym betaalde.
Toen het echtpaar naar hun eigen huis verhuisde, begon het tweede huwelijksfeest ("kalyn tuy"), waarvoor de vrouw de inwijdingsrite van haar nieuwe huis moest uitvoeren, de hoeken en de fundering besprenkeld.
