Het feest van de Heilige Drie-eenheid valt op de vijftigste dag na Pasen. Voor hem is het gebruikelijk om de overleden voorouders te herinneren - Ouderlijke zaterdag. En na Drie-eenheid wordt de dag van de Heilige Geest gevierd.
Bij de viering van de Heilige Drie-eenheid werden heidense en orthodoxe tradities gemengd. Gelovigen moeten op zondagochtend naar de kerk gaan met boeketten van geurige kruiden, dunne berken- en appeltakjes. Ze worden besprenkeld met wijwater door een priester gekleed in groene kleding. De vloer in de tempel en in de huizen is bedekt met gemaaid gras en bloemen.
Ook staan er op deze dag veel groenten op tafel, diverse salades, taarten en peperkoeken - symbolen van de zon. In de oudheid vierden Slavische volkeren het afscheid van de lente en het welkom van de zomer: toen ontwikkelde zich de traditie om naar de begraafplaats te gaan en de graven te vegen met berkentakken om de geesten van overleden voorouders te sussen en te kalmeren. Men geloofde dat op deze dag de takken van deze boom speciale genezende krachten verwerven. Pas vanaf die dag was het toegestaan om bezems te breken voor een bad en te zwemmen in open reservoirs. De kruiden die in de kerk worden ingewijd, worden meestal nog gedroogd en zorgvuldig bewaard tot volgend jaar. Ze worden alleen als laatste redmiddel gebruikt, bijvoorbeeld bij de behandeling van ernstige ziekten.
Het feest van de Heilige Drie-eenheid wordt ook in de natuur gevierd. Groene tafelkleden die speciaal voor de vakantie zijn voorbereid, worden op het gras uitgespreid, de broden zijn versierd met bloemen. Als ze niet worden gegeten, worden er beschuiten van gemaakt en bewaard tot de bruiloft van de jongen, en dan worden ze gelukkig tijdens het kneden aan de bruidstaart toegevoegd. De meisjes beginnen spelletjes en waarzeggerij: ze gooien lepels in de berk om erachter te komen wie van hen het eerst zal trouwen; ze steken vreugdevuren aan en springen over het vuur, varen op boten die rijkelijk versierd zijn met groen. Voor waarzeggerij over de Drie-eenheid is het gebruikelijk om kransen te weven en in het water te gooien, kijkend naar hoe ze zich gedragen - ze verdrinken - tot problemen en dood van dierbaren, zich op hun plaats wikkelen - om onenigheid en onenigheid in het gezin, drijven en wees veel geluk - op een op handen zijnde bruiloft. Sommige meisjes gaven hun kransen aan hun minnaars als teken van toestemming voor een snelle bruiloft.
Veel tradities verdwijnen, maar zelfs nu op de dag van de Heilige Drie-eenheid gaan mensen de stad uit, regelen vakanties en vooral initiatiefnemers organiseren verkleedfeesten.
