Het vermogen om grappen te maken is een kostbaar geschenk dat niet aan iedereen wordt gegeven. Het bedenken van een goede, geestige grap is helemaal niet zo eenvoudig als het van buitenaf lijkt. Hier is een typisch voorbeeld: er zijn veel schrijvers en dichters, maar literaire humoristen zijn er vele malen minder. In het leven van een persoon kan er een moment zijn waarop het nodig is om met een grap te komen, het verzamelde gezelschap op te vrolijken, de ontstane spanning te verminderen, zowel jezelf als anderen op te vrolijken!
instructies:
Stap 1
De grap moet duidelijk zijn voor iedereen die aanwezig is, of voor de grote meerderheid. Kies op basis hiervan een geschikt thema. Mensen moeten niet, terwijl ze naar je luisteren, proberen te bedenken: "Waar gaat het over?" Inderdaad, in dit geval zullen ze duidelijk niet lachen.
Stap 2
Besteed speciale aandacht aan een correcte presentatie. Duidelijkheid van spraak, intonatie, gebaren, gezichtsuitdrukkingen - dit alles speelt een grote rol. Zelfs de grappigste grap zal geen plezier veroorzaken als een persoon onduidelijk spreekt, zo nu en dan struikelend, met behulp van de woorden-parasieten: "Uh-eh …", "Dus …", "Nou …", en dergelijke. Bovendien met zo'n gespannen gezicht, alsof je een moeilijk examen haalt. Kom tot rust!
Stap 3
Een goede grap is enigszins verwant aan een getalenteerde detective. Daar is de lezer tot het laatste moment gespannen en probeert te raden: wie is de schuldige? En in 99% van de gevallen raadt hij niet goed. Zo ook met een grap: je moet het publiek intrigeren, oprechte interesse wekken: hoe loopt het af? De ontknoping moet onverwacht zijn, vooral na een zorgvuldig aanhoudende pauze. Hoe groter het effect zal zijn.
Stap 4
Als je tijdens een grap iets moet verduidelijken of uitleggen, doe dat dan zo kort mogelijk, onopvallend, aan het begin of midden in je verhaal.
Stap 5
Vooral mensen zullen een grap amuseren, ronduit uitgevonden, zonder voorbereiding, overleg, dat wil zeggen, geïmproviseerd. Hier is een goed voorbeeld: eens ging de grote wetenschapper Lomonosov op een parkbank zitten om te rusten. Een prachtig geklede dandy liep voorbij, die met minachting naar Lomonosovs bescheiden, op plaatsen sjofele kleren keek: "Wat, meneer, is leren naar buiten gluren?" - "Nee meneer, domheid kijkt erin!" - antwoordde onmiddellijk Mikhail Vasilyevich, wat een explosie van gelach veroorzaakte bij de mensen om hem heen. Heel Petersburg herhaalde de volgende dag: "Oh ja Lomonosov!"
