De christelijke feestdag genaamd Christmastide heeft lange tradities en een bijzondere geschiedenis. Zelfs in Griekenland in de vierde eeuw verheerlijkten christenen de geboorte van Christus en vierden deze gebeurtenis, en veel van de gebruiken van deze viering kwamen van hen voort.
De eigenaardigheid van de orthodoxe kersttijd is dat eenheid wordt geaccepteerd tijdens de festiviteiten. Iedereen verheugde zich, de grenzen tussen rijk en arm leken voor een tijdje te verdwijnen, en alle mensen konden eenvoudig de Heer verheerlijken, de zieken en lijdenden helpen. Er was zelfs informatie dat het in Byzantium tijdens de kersttijd gebruikelijk was om gevangenen en zelfs slaven te behandelen, en daarmee barmhartigheid en medeleven te tonen voor de naaste. Het is jammer dat deze gebruiken tot op de dag van vandaag nauwelijks hebben overleefd.
Geschiedenis en tradities
In het oude Rusland werden kersttijdtradities ook beschouwd als een universele feestdag, toen iedereen zich kon verheugen over de geboorte van Christus. Mensen gaven elkaar cadeaus, gingen op bezoek, organiseerden feestelijke spelletjes, deden liefdadigheidswerk. Er vonden ook gewone landelijke amusementen plaats, jongeren hadden plezier en organiseerden plezier. Geschenken en traktaties op deze feestdag werden beschouwd als de genade van God, en de kerk riep iedereen en iedereen op tot sympathie, liefde en barmhartigheid. In pre-revolutionaire kranten en tijdschriften kon men vriendelijke en leerzame verhalen vinden die de essentie van de heilige feestdag onthullen.
Kersttijd is ook de tijd van matchmaking, het was tijdens de festiviteiten dat de jongeren voor zichzelf zorgden voor een stel en een samenzwering (verloving) aangingen met Maslenitsa.
Dit alles lijkt op een andere feestdag - Maslenitsa, maar Maslenitsa is helemaal geen kerkelijk evenement. In de complexe Russische cultuur waren de tradities van vieringen echter verweven met volksgebruiken, en sommige herinneren we ons nog steeds.
Kerstliederen en bijeenkomsten
Tegenwoordig beschouwt elke orthodoxe gelovige het als zijn plicht om met kerstmis de kerk te bezoeken, vrienden en familieleden uit te nodigen, zelf op bezoek te gaan en een kerstcadeau klaar te maken. Het belangrijkste in de kersttijd is echter niet eten of geschenken, maar het besef van je eenheid met God, aandacht voor je naaste, het verlangen om beter, vriendelijker te worden. In veel christelijke gezinnen worden echte kerstboomgebruiken in acht genomen; op zondagsscholen leren kinderen heilige liederen, spelen ze grappige scènes op en raken vertrouwd met de orthodoxe cultuur.
Er is nog een gewoonte die tot ons is overgekomen - caroling. De moeders gaan naar huis, zingen liedjes, dansen, lezen deuntjes, en de eigenaren van het huis moeten, volgens de traditie, degenen die komen met geschenken of snoep presenteren. Deze traditie heeft echter een heidense tint, omdat men in de oudheid geloofde dat door het aankleden van enge kostuums en het opzetten van maskers, mensen boze geesten afschrikten.
Met kerst is het gebruikelijk om te gissen, maar dit is heidendom, want de kerk is tegen allerlei voorspellingen, hoewel in de loop van de millennia alles met elkaar verweven is. Er wordt aangenomen dat kerstwaarzeggerij de meest waarheidsgetrouwe is, en daarom kunnen noch de resultaten van wat werd gezien-voorspeld, noch de methode van waarzeggerij worden gerapporteerd.
Deze tradities werden gedurende vele jaren in acht genomen, maar later, tijdens de vorming van de Sovjet-Unie, werd de regering gedwongen om religieuze overtuigingen op te geven, dit verklaart het verdwijnen van veel kerkelijke tradities en feestdagen, veel ging verloren na de repressie van het Sovjetregime.
Het is echter helemaal niet nodig om alle tradities en gebruiken in acht te nemen, je kunt gewoon warmte en liefde geven aan je dierbaren.
