De Dag van het Vurige Volkh is een oude feestdag. Het werd gevierd door de oude Slaven op 14 september. In de eerste maand van de herfst eerden ze de heidense god van gerechtigheid en oorlog, die de ingang van de mysterieuze Irian-tuin bewaakte. En samen met hem brachten ze hulde aan Moeder Aarde.
Volgens de legende werd de Vurige Magus geboren uit de vereniging van de Moeder van de ruwe aarde en de heer van de krachten van de duisternis, Indrik het beest. Toen de jongen opgroeide, vermoordde hij zijn vader en bezat zijn macht over de duistere krachten. Het is geen toeval dat de naam Volkh klinkt als "tovenaar", dat wil zeggen, een tovenaar, een tovenaar.
De hervonden kracht scheen de jonge man onvoldoende; hij wilde kracht ontvangen van het hemelse koninkrijk. Hiervoor veranderde Volkh in een valk, vloog naar de Irian-tuin, die in de lucht was, en probeerde de magische gouden appels te pikken. Degene die deze vruchten proefde, kreeg onbeperkte macht over de wereld en het eeuwige leven.
Maar toen hoorde de jongeman een prachtige vrouwenstem. Dit werd gezongen door de mooie Lelya, de belichaming van puurheid en maagdelijkheid. De vurige magiër realiseerde zich dat hij het universum niet hoefde te veroveren, hij wilde alleen dicht bij de schoonheid zijn. Ze werden verliefd, maar Volkh kon niet met Lele trouwen. Hij kwam tenslotte uit de onderwereld, volgens de wetten van het universum moest hij vechten tegen de krachten van het licht. Daarom moesten de geliefden elkaar in het geheim ontmoeten.
Maar de zussen Leli, Marena en Zhiva hoorden van de verboden connectie. Ze lagen op de loer voor Volkh bij het raam van zijn geliefde, waar hij 's nachts als een valk naar binnen vloog en scherpe naalden in de opening stak. Leli's minnaar verwondde zijn vleugels en kon niet naar binnen. Hij moest terugkeren naar zijn duistere koninkrijk.
Maar Lelya kon het verlies van haar geliefde niet verwerken. Ze verliet het hemelse huis, zwierf vele jaren over de wereld, sloopte drie paar ijzeren schoenen, brak drie gietijzeren staven, at drie brood van steen. Bloed stroomde van haar blote voeten, stappend op scherpe stenen, uit de druppels waarvan rozen verschenen. Uiteindelijk vond ze haar geliefde, bevrijdde hem van de onderwereld. Van een formidabele en meedogenloze vijand van lichte krachten, veranderde Volkh in een verdediger van het goede.
Onderzoekers suggereren dat deze specifieke heidense god het prototype is van helden uit Russische sprookjes als Finist the Clear Falcon en the Grey Wolf. Het is interessant dat de Slaven op 14 september, op de Dag van het Vurige Volkh, het oogstfeest vierden. Ze bedankten Volkh's moeder - het vochtige land. Ook hebben ze het oude vuur gedoofd en met behulp van vuursteen een nieuw vuur aangestoken. Op deze dag werden overal gasten getrakteerd, taarten gebakken van meel van de nieuwe oogst, bier gebrouwen en gevierd.
