Vastenavond is een heidense en onderscheidende feestdag. Sommige tradities van zijn viering zijn tot op de dag van vandaag bewaard gebleven.
Dus met het begin van de Maslenitsa-week beginnen in bijna elk huis pannenkoeken te bakken. Voorheen werden alleen tarwebloem en water aan het deeg toegevoegd. En tegenwoordig zijn er geen pannenkoeken - zoete, gevulde en zelfs pannenkoeken. Pancake personifieert de zon waar iedereen op wacht na een lange winter. De traditie van het eten van pannenkoeken op Vastenavond betekent het inslikken van een stukje van de warme en tedere zon. Een andere traditie heeft te maken met de hoeveelheid gebakken pannenkoeken. Hoe meer pannenkoeken de dorpelingen kunnen bakken, hoe eerder de lente komt.
De zon is rond, dus veel voorouders geloofden dat de cirkel magische eigenschappen heeft. Dit is de oorsprong van de traditie om rondedansen te leiden op Vastenavond. Hoe breder de rondedans, hoe heter de zon zal zijn, en dus hoe rijker de oogst. Naast rondedansen spanden jongeren vaak paarden in en trokken ze met een slee door het dorp. Dit werd gedaan zodat de lente zo snel mogelijk naar hun dorp zou komen.
Vuur werd beschouwd als een ander symbool van de zon. Dus in de dorpen kozen de bewoners het grootste houten wiel, staken het in brand en rolden het langs de weg naar de helling zodat het in het ravijn viel. Iedereen die zijn wiel naar een ravijn kan rollen zonder te vallen, zal het hele jaar gelukkig en in overvloed leven. Een ander populair teken werd geassocieerd met het plezier op Vastenavond. Men geloofde dat de persoon die geen plezier zal hebben en deelneemt aan de vakantie-sweepstakes, tot de volgende lente ongelukkig zal zijn.
Vuistgevechten werden een andere vastenavondtraditie. En de meest gedurfde winnaars moesten de beer bevechten. Inderdaad, in het winterseizoen slaapt de beer in zijn hol en wordt hij pas aan het begin van de lente wakker. Vandaar de traditie - om tegen de beer te vechten, om hem uit zijn slaap te wekken.
En natuurlijk was geen enkel vastenavondfeest compleet zonder een beeltenis van een rietje te verbranden. De hele week werd de vogelverschrikker, die Maslenitsa symboliseerde, door het hele dorp gedragen, hem lekkernijen gebracht en op alle mogelijke manieren vermaakt. De vogelverschrikker van Maslenitsa is immers niet alleen de personificatie van de vakantie zelf, maar ook de boze winter en de dood. Daarom werd hij op zijn afscheidsdag verbrand bij een ritueel vuur, waarbij hij afscheid nam van het slechte en het goede ontmoette.
