De president van een democratische staat is in de eerste plaats een ambtenaar. Dat wil zeggen, een persoon die optreedt als een bijzonder subject van rechtsbetrekkingen, die bevoegdheden heeft en een vertegenwoordiger van de macht is. Als gevolg hiervan houdt deze status de uitvoering van speciale taken in, evenals het opleggen van bepaalde beperkingen, bijvoorbeeld een verbod op het aannemen van geschenken.
De activiteit van de president wordt gereguleerd door de wetgeving die in de staat bestaat, en vaak vullen wetgevingshandelingen elkaar aan, waarbij de status van het staatshoofd, de reikwijdte van zijn bevoegdheden, plichten, verboden enz. wordt bepaald, wat inhoudt dat de president ook een ambtenaar, hij is een leidraad en voorbeeld van het gedrag van een ambtenaar voor iedereen.
Banen voor ambtenaren
Het staatshoofd moet, volgens normatieve handelingen en objectieve logica, een gedragsnorm zijn, veeleisend zijn tegenover zichzelf en zijn ondergeschikten, situaties en relaties vermijden die twijfelachtig zijn of de reputatie van een ambtenaar in diskrediet brengen, zelfs de geringste hint niet toestaan van corruptie.
De vastgestelde zeer talrijke beperkingen zijn bedoeld om een conflict tussen particuliere en staatsbelangen te voorkomen, en daarom is elke vorm van geschenken en eerbetoon aan de president, evenals aan alle andere staatslieden, verboden. De wetgever gaat uit van de logica dat zelfs de geringste aanmoediging aanleiding kan geven tot discussie, het ontstaan van een corruptiecomponent, en tevens het begin kan worden van omkoping en protectionisme.
Respect voor mensenrechten, hun bescherming en erkenning - dit is de essentie van de professionele activiteit van de president.
Uitzonderingen
Er zijn echter uitzonderingen op deze rigide regel. Dit geldt in het bijzonder voor officiële geschenken.
Ambtenaar is een geschenk dat namens een vreemde staat wordt aangeboden aan een andere staat of zijn hoofd, vertegenwoordiger. Dergelijke geschenken worden gegeven "volgens het protocol", d.w.z. onderworpen aan een bepaalde ceremonie, onderworpen zijn aan inventarisatie en bijschrijving op de schatkist van de ontvangende staat. In dit geval komt er een andere regel om de hoek kijken: geschenken worden de staat en niet het persoonlijke eigendom van het staatshoofd. Als de president zijn ambt verlaat, blijft het cadeau ter beschikking van de staat.
In de praktijk is er nog een uitzondering, die zeker controversieel is. De presidenten van de landen accepteren geschenken voor verjaardagen of jubilea. Volgens een ongeschreven regel mag het staatshoofd een symbolische gift en gift, die uitsluitend voor persoonlijk gebruik is, in ontvangst nemen, terwijl de prijs niet overdreven hoog mag zijn.
Dergelijke geschenken worden vaak vooraf overeengekomen met de stafchef van de president en zijn vooraf bekend.
De Amoer-tijgerwelp die aan Vladimir Poetin wordt aangeboden, wordt bijvoorbeeld als een symbolisch geschenk beschouwd.
