Eerder hadden de Slaven veel vakanties, maar in tegenstelling tot moderne mensen brachten ze ze niet door aan tafels met verfrissingen of luidruchtige festiviteiten, maar in arbeid.
Het spreekwoord "wat je zaait, oogst je" weerspiegelt als geen ander de realiteit van het leven van de Slaven. De toekomst van de hele clan, gemeenschap of dorp hing volledig af van de oogst van graan en fruitgewassen, aangezien deze de basis van het dieet vormden.
De belangrijkste Slavische oogstvakanties: Zazhinki, Spozhinki en Dozhinki. En de laatste etappe waren de Osenins. Na hen kwam de koude wintertijd, waardoor de Slaven wat rust kregen tot het volgende plant- en oogstseizoen.
De oogstvakanties zijn niet gebonden aan een datum of maand. In elke regio van het land hadden ze hun eigen en waren rechtstreeks afhankelijk van de weersomstandigheden en de snelheid van verschijnen van rijp fruit, rijping van graan. In de zuidelijke gebieden werd het gewas in de zomer meer dan eens geoogst en veel eerder dan bij de noorderburen.
Zazhinki
Het eerste grote oogstfeest - Zazhinki - valt ongeveer op 5 juni. Op dit moment zijn ze bezig met het oogsten van hooi voor dieren en gaan ze ook naar de bossen en velden voor de eerste geschenken van de natuur.
Zazhinki begon altijd met een speciaal ritueel. De oudste vrouw in elk gezin, Bolshuha, ging bij zonsopgang als eerste naar het veld. Ze namen een offer voor de Moeder van de Ruwe Aarde mee: brood, eieren, melk, en aten de eerste schoven, die ook als geschenk bij het feestmaal werden gebracht. En pas daarna werden de volgende schoven in een gemeenschappelijke hooiberg gestapeld, alsof ze uit het hele dorp kwamen. Dit ritueel was bedoeld om een rijke oogst te brengen. Daarna begonnen ook andere vrouwen te oogsten.
De eerste schoof, verzameld door de oudere vrouwen, werd bewaard tot het volgende seizoen. Het volgende jaar werden er verschillende aartjes uit gehaald en bij het zaaien gegooid voor een overvloedige oogst.
Vóór het ritueel was het nodig om het huis schoon te maken, alles met schoon linnengoed te bedekken en een feestelijke traktatie te bereiden. Vers gebakken brood nam tijdens het Zazhinok-feest altijd een speciaal plekje op tafel in.
Spozhinki
Deze feestdag betekent "gezamenlijke oogst" en valt half augustus. Spozhinki werden niet langer gevierd met plechtige rituelen en offers. In plaats daarvan ging de gemeenschap beoordelen hoeveel oogst er al is geoogst en hoeveel er nog over is, wie meer niet-geoogste oren heeft, wie hulp nodig heeft. Dit werd gedaan na de Honing Verlosser. Toen de eerste honingraat op tafel verscheen, riepen de gastheren de gasten op voor pannenkoeken en pap met honing en waren ze het met hen eens over hulp, algemeen werk - opruimen. Nabestaanden hielpen belangeloos mee, mits ze het zich konden veroorloven, maar andere dorpelingen moesten de deelname aan de schoonmaak met geld of een deel van de oogst betalen.
Tijdens Spozhinki was het gebruikelijk om putten schoon te maken en het eerste schone water voor zichzelf en de dieren te verzamelen, maar ook om zelf in rivieren en meren te zwemmen en vee te wassen, zichzelf en hen te reinigen van dunheid.
Dozhinki
De feestdag van het einde van de oogst heette anders Dozhinki en viel eind augustus - begin september. De belangrijkste voorwaarde: tijd hebben om de overblijfselen van de oogst te verzamelen voor de herfstregens of de herfst, de viering van de dag van Avsen. Dozhinki werden getimed om samen te vallen met de Derde Verlosser.
Aan het einde van de oogst bleven een aantal aren niet geoogst op het veld. Deze bundel wordt "baard" genoemd. De stengels werden gebroken en in een boog gebogen, zodat de aartjes de grond raakten. Met deze bundel vroegen vrouwen zich vaak af voor hun verloofde, voor de toekomst, of deden ze gewoon wensen.
Dozhinki had in elk huis zijn eigen traditionele gerechten op tafel. Men geloofde dat ze zouden kunnen bijdragen aan de vruchtbaarheid en een overvloedige oogst in het volgende jaar. "Salamat" - dikke pap gemaakt van havermeel met boter en reuzel, "dezhen" - havermout gemengd met zure melk of water, taarten met pap, pannenkoeken, bier en honing.
Dozhinki waren ook Leshy's vakantie. Op dit moment valt de eigenaar van het bos nog steeds niet in slaap en mensen brengen hem geschenken, bedanken hem voor zijn hulp en nemen afscheid tot volgend jaar. Op de grens van het bos en het veld lieten de Slaven een deel van hun oogst achter en prezen de eigenaar van het bos voor zijn vriendelijkheid en wijsheid, dankzij hem voor het feit dat de bosdieren de oogst niet schaadden, de gewassen, en de vogels knaagden niet aan de zaden.
Oseniny
Er is geen exacte datum voor deze feestdag die het oogstjaar beëindigt, maar de Slaven vierden het traditioneel samen met Avsen, de feestdag van de herfstzon. Ze beginnen zich er van tevoren op voor te bereiden, op 19 september.
Op dit moment is het gebruikelijk om familieleden te bezoeken, ook in naburige dorpen, om aan dezelfde tafel te verzamelen om de resultaten van het jaar te bespreken: wie, hoeveel van de oogst, wat hij wist in te slaan van de geschenken van het bos, is er voldoende voedsel om het gezin het hele jaar door te voeden, is het mogelijk om overschotten te verkopen of te schenken aan familieleden. Dit heet broederschap, alleen mannen nemen eraan deel. Ook aan tafel is de verdeling van de verantwoordelijkheden voor de voorbereiding van de viering. Avsenya het hele dorp.
Avsen of Tausen valt op de dag van de herfst-equinox, en de viering ervan en de herfst duurt de hele week van 20 tot 25 september. Dit is de tijd voor luidruchtige festiviteiten, feesten, de tijd voor ontmoetingen met familie en vrienden.
Op dit moment worden ook beurzen gehouden, waar vee en goederen die met uw eigen handen zijn geteeld, geoogst of bereid, te koop worden aangeboden: bessen, fruit, groenten, paddenstoelen, augurken, jam, honing, zuivel- en vleesproducten.
