In de christelijke traditie is het gebruikelijk om kinderen te noemen met de namen die worden gevonden in orthodoxe heiligen. Dat wil zeggen, het kind krijgt de naam van een heilige die, na het ontvangen van de heilige doop, de hemelse beschermheilige wordt van een nieuw lid van de Kerk van Christus.
De naam Lydia is behoorlijk populair, niet alleen onder het Russische volk, maar ook in andere oostelijke landen die het christendom belijden. Vrouwen met deze naam hebben hun eigen patroonheilige. In de orthodoxe kalender is er maar één heilige met die naam. Dit is de martelaar Lydia, die leefde in de tweede eeuw - ten tijde van de vervolging van christenen in het Romeinse rijk.
De herinnering aan de heilige martelaar wordt gevierd in het voorjaar: twee dagen voor het grote twaalfde feest van de Aankondiging van de Allerheiligste Theotokos, namelijk op 5 april. Zo vieren Lydias op deze dag hun naamdag.
Uit het leven van de heilige martelaar is bekend dat zij samen met haar vrome echtgenoot Philetus, die ook tot de heiligen gerekend werd, heeft geleden voor de belijdenis van het christendom. Lydia's echtgenote was een van de Romeinse hoogwaardigheidsbekleders tijdens het bewind van de machtige staat van keizer Hadrianus. Ondanks het feit dat Adrianus een waardig heerser van de staat was, resulteerde zijn houding ten opzichte van het christendom en zijn niet-aflatende houding ten opzichte van de afwijzing van vele heidense goden in een nieuwe golf van vervolging.
Van ongeveer 117 tot 138 na Christus leden Philetus en zijn vrouw Lydia vanwege hun aanvaarding van de apostolische boodschap en hun geloof. Het paar werd geslagen met stalen staven en vervolgens in een ketel met kokende olie gegooid. In de dagen van het oude Rome was een dergelijke kwelling bijzonder gebruikelijk. Maar de Heer bewaarde zijn rechtvaardigen op zo'n manier dat de kokende olie de martelaren niet schaadde. Terwijl ze aan de volgende kwelling dachten, baden Lydia en haar man tot God om een vredig einde en versterking in het geloof. De Heer aanvaardde de gebeden van de heiligen en zij beëindigden hun aardse leven zonder te wachten op de daaropvolgende gewelddadige moord.
