Elk jaar op de derde zondag in juni vieren veel landen over de hele wereld Internationale Vaderdag. Samen met moeders helpen vaders de baby om de wereld om hem heen te begrijpen, de beste kanten ervan te zien, te hulp te schieten in moeilijke situaties, ongeacht hoe oud het kind is.
Voor het eerst begonnen ze te praten over de oprichting van deze feestdag aan het begin van de twintigste eeuw in de Verenigde Staten van Amerika. In 1910, tijdens een kerkdienst ter nagedachtenis aan moeders, dacht de Amerikaanse Sonora Smart dat haar vader en vijf andere zussen waren grootgebracht, aangezien hun moeder vroeg was overleden. Sonora Smart besloot haar vader en andere mannen die hun kinderen alleen opvoedden te bedanken en wendde zich tot de lokale overheid met het verzoek om een nieuwe vakantie vast te stellen. Lokale autoriteiten wilden vieringen houden op de verjaardag van William Smart - 5 juni, maar er was niet genoeg tijd voor voorbereiding en de vakantie werd uitgesteld tot de volgende zondag - 19 juni.
Vaderdag wortelde in de stad en werd al snel een van de meest populaire feestdagen in het land. In 1972 verklaarde president R. Nixon het een nationale feestdag, waardoor het de derde zondag in juni als officiële datum werd. Traditioneel proberen de staat en gewone burgers tijdens de jaarlijkse vieringen steun te verlenen aan vaders met een klein inkomen die hun kinderen alleen opvoeden.
Na de VS begonnen andere staten Vaderdag te vieren. De eersten onder hen waren Zwitserland, Groot-Brittannië, Turkije, Argentinië, Nederland, China. Vaderdag wordt jaarlijks in meer dan vijftig verschillende landen van de wereld gehouden. In Rusland is Internationale Vaderdag nog niet opgenomen in de lijst met officiële feestdagen.
Op Vaderdag is het gebruikelijk om verschillende familie- en sociale vieringen te houden die zijn gewijd aan vaders en hun kinderen. In religieuze organisaties worden speciale diensten gehouden ter nagedachtenis aan overleden voorouders. Volgens de oude traditie worden op deze dag levende vaders rode rozen aangeboden en worden witte bloemen gelegd op de graven van degenen die niet in leven zijn. Deze goede vakantie is bedoeld om mensen er nogmaals aan te herinneren hoe belangrijk het is om ouders te beschermen en te respecteren, met hen te communiceren en hen nooit in moeilijke tijden achter te laten.
