De nacht voor Ivan Kupala is de kortste van het jaar. De feestdag van Ivan Kupala verscheen als een resultaat van de versmelting van christelijke en heidense tradities. In de christelijke is het gewijd aan de geboorte van Johannes de Doper, en in de heidense - aan de oude godheid van vruchtbaarheid Kupala. Veel mooie en poëtische rituelen worden geassocieerd met de Kupala-nacht.
In de oudheid werd Ivan Kupala gevierd in de nacht van 21 op 22 juni. Volgens de nieuwe stijl is de feestdag verplaatst naar de nacht van 6 op 7 juli.
Riten en tradities van de Kupala-nacht
Kupala-nacht wordt beschouwd als de nacht van magie. Volgens de legende spreken dieren op deze prachtige nacht menselijk, bomen verplaatsen zich van plaats naar plaats, kruiden krijgen een speciale genezende kracht. Daarom verzamelen en oogsten genezers in deze nacht geneeskrachtige planten.
Een onmisbare versiering voor elk meisje in de nacht van Ivan Kupala zou een krans moeten zijn, waarin bloemen en kruiden als klis, Ivan da Marya, Maagdengras en berenoor aanwezig moeten zijn.
De belangrijkste rituelen van de Kupala-nacht zijn springen over het vuur, waarzeggerij en water over elkaar gieten. Meestal werden in de nacht van Ivan Kupala verschillende vreugdevuren aangestoken. Ze sprongen over enkele vreugdevuren en wekten overvloed en vruchtbaarheid. Te midden van andere vuren werden palen geplaatst waarop een wiel, een paardenschedel werd gezet, of een bundel stro aan de bovenkant werd verstevigd. Het brandende wiel werd beschouwd als een symbool van de zon; het werd vaak van de berg in de rivier gerold en het pad van de zon in de lucht reproducerend. De paardenschedel symboliseerde boze geesten en werd vernietigd om te beschermen tegen boze geesten, die in die tijd bijzonder fel waren. Een bundel stro symboliseerde de mislukkingen van vroeger en werd daarom tot de grond toe afgebrand. Ze dansten ook rond het vuur en zongen rituele liederen die opriepen tot vruchtbaarheid.
Overtuigingen en waarzeggerij
In de nacht van Kupala verwonderden de meisjes zich over hun verloofde en gooiden kransen met een brandende kaars in het water. Als de krans onmiddellijk verdrinkt, betekent dit dat de verloofde uit liefde zal vallen; als de krans snel naar de kust zwom waar hij werd gegooid, betekent dit dat het meisje dit jaar niet voorbestemd is om te trouwen; als de krans lang op het water bleef en ver weg zwom, zal de bruiloft zeer binnenkort plaatsvinden.
Het is ook gebruikelijk om op Kupala-nacht water over elkaar te gieten. Tegelijkertijd wordt aangenomen dat als een jonge man per ongeluk of opzettelijk een meisje morst, hij voorbestemd is om in de nabije toekomst haar echtgenoot te worden. In Rusland opende de nacht op Ivan Kupala traditioneel het badseizoen. Men geloofde dat het water pas tegen deze dag echt opwarmt. En na de midzomernacht werden de zeemeerminnen zachtmoedig en stopten ze de zwemmers kwaad te doen.
Iedereen kent de overtuiging dat in de nacht van Ivan Kupala - de enige keer per jaar - een varen bloeit. Allerlei wonderbaarlijke eigenschappen werden toegeschreven aan de bloem, in de eerste plaats - het vermogen om schatten aan te duiden die in de grond verborgen waren. Toegegeven, weinig waaghalzen durfden hem te gaan zoeken, omdat de boze geesten ze op alle mogelijke manieren probeerden te voorkomen.
Misschien kunnen niet alle Kupala-riten vandaag worden herhaald. Maar een wandeling door het nachtelijke bos (beter nog - in een groot gezelschap), rondedansen rond het vuur, waarzeggerij op kransen en het verzamelen van geneeskrachtige planten kan wel eens een spannend romantisch avontuur worden.
